Breughel in Bourgogne

Een droom om Dochter bij een vriendinnetje te kunnen afzetten en met z'n tweetjes naar Bourgogne af te zakken om een weekend lang bomen, struiken en hagen te planten en zo een nieuwe lente voor te bereiden! De weergoden dachten ons stokken in de wielen te kunnen steken maar daarvoor moeten ze toch van verder komen...

Herfst in Bourgogne

De herfstvakantie in Bourgogne was dit jaar fris en vochtig, niet zo heel verschillend van het weer in Belgie, maar wat een kleuren! Voor ons is en blijft de herfst toch het mooiste seizoen. Om de natuur geen onrecht aan te doen vind je in deze aflevering slechts één enkele zwart-wit foto. De kleuren moet je er zelf bij verzinnen...

oktober 2010

Ja, volmondig toegegeven, we zaten in een dipje na de lange werkzomer. Wat had je eigenlijk verwacht? We hadden op het eind van de zomer alles netjes afgerond, de luiken geschilderd en de twee lagen kalkspecie op de muren gestreken. Daarna waren we eigenlijk het liefst samen in winterslaap gegaan om pas rond pasen 2011 opnieuw wakker geworden. Maar, zoals een groot filosoof ooit zong: "Alle dromen zijn bedrog..."

de eerste werkzomer (juli-aug 2010): een terugblik

Misschien kunnen we bij de terugblik op de voorbije werkzomer eens niet op het huis scherpstellen? Er komen nog afleveringen genoeg en wat meer is: vanaf deze aflevering meer in real-time. Wat dat gaat doen met de spankracht van de afleveringen zullen we wel zien... Maar nu, lichten uit en schijnwerpers aan.

de eerste werkzomer (aug 2010): with a little help from my friends...

Dit wordt een super-aflevering met het volledig spectrum aan emoties: van ontroering, bewondering en vreugde tot ontgoocheling, onbegrip en horror, rijkelijk doorspekt met deskundig commentaar en overgoten met een scherpe analyse. Genoeg materiaal voor een boeiende maar tevens ook laatste zomer-werk-aflevering. Geef toe, als teaser kan dit tellen, niet?

de eerste werkzomer (aug 2010): alleen op de wereld...

Geen dramas, hé! Er moest nog heel wat gebeuren, geen tijd om te treuren! zaterdag naar Cluny om Leen, Luc en Bea uit te wuiven en dan... terug naar mijn kalkpotten.
Nu ik er over nadenk kan ik me niet goed meer herinneren wat ik die week heb uitgespookt (buiten werken natuurlijk....). Ik weet nog dat ik een lekkere aubergine-schotel heb gemaakt waar ik enkele dagen aan gegeten heb, dat ik naar de BricoDépôt in Mâcon ben gereden om het een en ander te halen en dat ik 's avonds de hele reeks I, Claudius op DVD heb bekeken maar daarbuiten is het wazig en lopen de dagen een beetje door elkaar... Zo zie je maar dat een mens in de eerste plaats wordt gedefinieerd door zijn mede-mens met wie hij samen leeft en samen werkt.

de eerste werkzomer (aug 2010): houtwerk...

Wat is er leuker voor een koppel dan samen op een stelling muren afkappen, zakken puin naar het containerpark rijden of emmers vol zand de trap op zeulen? Juist: hetzelfde lijstje maar dan met wat vrienden erbij: De ergernis wordt gedeeld en de vreugde vermenigvuldigd (nota aan mezelf: Wat een draak, zeg! Niet vergeten dit door te sturen naar BondZonderNaam)
Luc, Leen en Bea hadden spontaan aangeboden ons deze zomer een hele week te komen helpen. Wie denken we wel dat we zijn om zo'n aanbod af te slaan?

de eerste werkzomer (juli 2010): Zo d'ouden zongen...

Wat is dat toch met de menselijke soort om te denken dat we alsmaar slimmer en slimmer worden en dat men vroeger dommer of op z'n minst een beetje achterlijk was. Neem nu bouwen... Wie staat niet in bewondering bij de techniek en de esthetiek van de (zelf in te vullen gebouw van minstens 100 jaar oud)? De werkuren waren goedkoper, dat klopt, maar daar gaat het even niet om. Het gaat hier om de materiaalkennis en de technieken om de beschikbare materialen optimaal te gebruiken. Als je zelf een oud huis wil restaureren, i.e. zo dicht mogelijk bij zijn oorspronkelijk staat terugbrengen, ben je verplicht bij te lezen om te leren op welke manier (en waarom) men vroeger huizen bouwde en dit vooral om niet automatisch naar de laatste nieuwe bouwmaterialen te grijpen.

de eerste werkzomer (juli 2010): de verrassingen

Verrassingen... Eigen aan deze soort is dat ze eerder de tijd verkort dan dat ze ze verlengt. Als je een aantal tijdseenheden voorziet om iets af te werken worden dat er plots dubbel zoveel met het nare gevolg dat je meer werk verzet en uiteindelijk minder gedaan krijgt.
Maar laten we beginnen met een eerder aangename verrassing!

de eerste werkzomer (juli 2010): de buitenwerken

Vorige zomer bij onze eerste poging om een dakgoot aan de achterkant van het huis te bevestigen bemerkten we dat een balk verrot was (zie aflevering van augustus 2009). Na de schade provisoir te hebben hersteld zijn we op zoek gegaan naar een lokale artisan die het dak deftig kon herstellen. De balk moest immers over zijn gehele lengte worden vervangen. Half werk of bricolage was in dit geval zeker geen optie. Zo spraken we in November 2009 de buurman van onze timmerman aan, die naast schepen van het dorp ook dakwerker/aannemer van beroep is, om een afspraak te regelen. Hij zou bij de eerste warme dagen het dak komen herstellen. Eind juli waren die dagen dan eindelijk aangebroken :-)

de eerste werkzomer (juli 2010): het afkappen...

Waar te beginnen? Er is zoveel te doen! Niet te overzien!
Mindfullness is in de mode en hoewel al het hogere mij vreemd is kan het in ons geval misschien geen kwaad deze weg te bewandelen. Laten we dus niet verder kijken dan onze neus lang is, Morgen laten voor na het ontbijt en de zomer in hapklare brokken kappen.
We beginnen met het afkappen van de muren in kamer2, dat lijkt me een goed begin...

rumble in the jungle (juni 2010)

Ik hield het niet meer uit! Drie maand (april tot juli) zonder zelf maar de Franse grens te zijn overgestoken? Dat kan toch niet! Ik had in Juni nog een paar dagen vrij en moest toch nog het een en ander overbrengen ter voorbereiding van de grote zomerwerken. Neem daarbij nog dat Danny en Trees samen met mijn oom (hun broer/schoonbroer) Marc sj. rond die tijd ook een korte vakantie gepland hadden. Dat was echt een ideale gelegenheid om m'n oom na lang terug te zien, een lading werkgerei af te zetten en de tuin/wei te maaien. Maar (rustig!) eerst wat achtergrond...

de werken (april 2010)

Zelden keken we zo uit naar de paasvakantie. Wij waren er klaar voor maar het was nog maar de vraag of Mr. Griffon op het appèl zou verschijnen. Hij is bijzonder moeilijk via de telefoon te bereiken en dus had ik hem in maart op z'n toenmalige werf bezocht. Hij had wat achterstand opgelopen door de strenge winter maar hij zou toch z'n best doen na Pasen bij ons te beginnen. De verwachtingen waren hoog gespannen maar realistisch en we hoopten dat de werken tijdens onze paasvakantie op z'n minst een aanvang zouden kennen. Het ware immers bijzonder leerrijk de werken te kunnen volgen. Ik bleef sowieso twee weken in Frankrijk, Pascale en Marie slechts een week.

de tuin! (maart 2010)

Nu de gastank van de school uit de tuin is weggehaald en onder de grond gestopt, moesten we toch eens nadenken waar we naar toe wilden met de tuin (de "jardin bas"). We zitten met een zware betonplaat waar de tank op rustte en de wilgen die de tank moesten wegstoppen. Pascale wou de wilgen houden en ik wou ze weg. Als verzoening hebben we wilgentakken in bloempotten gestopt en toen die goed begonnen te schieten mochten de moederwilgen weg. De nieuwe scheuten zouden we wat later in de hoge tuin, i.e. de wei, planten als eerste aanzet tot een levende haag langs de straatkant. Naast het verwijderen van de wilgen en de betonplaat moest de tuin dringend gespit worden. Na jaren van verwaarlozing zat de tuin vol putten en bulten.
In mijn algemene dwaasheid dacht ik dat eind maart de lente begon en dus sprak ik met Tom af om een lang weekend af te zakken om de tuin in orde te zetten. Bij onze aankomst was het binnen amper 5 graden.