De eerste dagen moest er nog 's morgens en 's avond nog een paar uur gestookt worden maar vanaf dinsdag was het warm genoeg en konden we de kachel gewoon uit laten. Dit is voor de tweede helft van April echt uitzonderlijk. Vorig jaar moest ik rond
Saint-Jean (24 Juni) 's avonds de kachel nog aansteken; dit jaar hebben we zelf al een eerste barbecue achter de rug...
Het eerste werk was het verhelpen van een vochtige plek op de muur van kamer2. Nu de dubbele wand van kamer2 is verwijderd (zie Lente 2010) en opnieuw is bepleisterd met kalkspecie is een vochtprobleem onmiddellijk zichtbaar nog voor het een écht probleem wordt. Na inspectie van de buitenmuur (zie foto) is het duidelijk dat er een scheur(tje) in de muur zit waardoor regenwater naar binnen kan sijpelen om zich aan de binnenmuur kenbaar te maken door een donkerder plek. Dit wordt redelijk snel verholpen door de scheur te dichten met hydraulische kalkspecie (zand + NHL5). Aan de buitenkant gebruiken we hydraulische kalkspecie (vochtige omgeving) terwijl we aan de binnenkant luchtkalk gebruiken (zand + chaux aérienne). Behalve het feit dat ik met een ladder de gracht in moest was het karwei snel geklaard. We zullen de volgende maanden wel merken of de scheur in de muur de echte oorzaak van de vochtige plek in Kamer2 was.
De noodzakelijke kennis voor het leggen van de tomettes vond ik in een boek in de reeks "Petite encyclo maison":
Sols Chaux et Terre Cuite door
Monique Cerro en in enkele
verhelderende websites en filmpjes. De verschillende beschreven methodes heb ik aangepast naar onze specifieke situatie (vloer in gewapend beton, 8cm kurkisolatie en oude, onregelmatige tegels).
De materialen zijn klassiek: het zand (O/4 rivierzand) was reeds vorige zomer geleverd en lag in de kelder. Het zand moest uit de kelder naar bover gesleurd worden en aangezien het intussen volledig droog was licht bevochtigd worden. Als bindmiddel gebruiken we natuurlijke hydraulische kalk (
NHL5). Verder heb ik een rubber hamer, een slaghout, een metalen lat van 2 meter, een goede waterpas en een treklat van 1 meter.
De methode is eenvoudig: zand aanvoeren, op de juiste dikte trekken (+/- 6cm), kalk toevoegen en de bovenste lagen goed mengen (1 kalk op 4 zand), opnieuw effen trekken en de tomettes (nat uit het zwembad) plaatsen. De tegels liggen dan ongeveer een centimeter boven het gewenste niveau en worden met de rubberen hamer voorzichtig op hun plaats getrommeld. Deze actie is belangrijk omdat je zo een goede hechting krijgt (zo las ik toch in de literatuur...). Nadien worden de tegels met behulp van een slaghout zo goed als mogelijk in hetzelfde vlak gelegd. Omdat niet alle tegels even groot zijn moesten we ze wat triëren. De meeste tegels zijn ongeveer 18 cm op 3cm dik en daarnaast een 40-tal tegels van bijna 19 cm op 2,5cm dik. Met de iets grotere tegels heb ik net twee volledige rijen kunnen leggen. Er zijn verschillende methodes om grote en kleinere tegels te combineren (zie bovenstaande linken) maar dit kwam ons het beste uit.
Om de tegels in het zandbed te stabiliseren worden de tegels onmiddellijk gevoegd. De techniek is simpel: per vierkante meter tegels een half emmertje fijn gezeefd zand (0/1) in de voegen vagen, ongeveer 1 eenheid kalk op 4 eenheden zand toevoegen en mengen. Daarna ongeveer 2 liter water overgieten en goed verdelen over de voegen. De overschot verwijderen en nadien met een spons (of dweil) de tegels wat opkuisen. 's Avonds of de volgende morgen kan je met een schone spons en azijnwater de laatste kalksporen verwijderen.
Op deze manier (à l'avance) kan je stoppen en starten op elk moment, wat handig is als je met beperkte middelen een hele vloer moet leggen. Bij elke nieuwe reeks tegels moet je wel blijvend het niveau in de gaten houden. Daarvoor is de waterpas en de 2meter lat noodzakelijk. Daar de vloer van kamer2 moest aansluiten op die van de oude keuken en de hal naar kamer1 had ik een houten toetssteen (zie foto) van de juiste hoogte waardoor ik de verschillende niveaus kon vergelijken. Na bijna een halve vloer te hebben afgewerkt zijn er wel een paar lichte golvingen, maar daar gaan we niet over struikelen, hoop ik... ;-)
We hebben niet alleen gewerkt in de paasweek. Toen we onze knieën niet meer voelden (Dirk), onze handen niet meer konden sluiten (Pascale) of ons gewoon een beetje verveelden (Marie), maakten we een uitstap naar Cormatin (tuinen en kasteel). We zijn daar nu al enkele malen geweest maar het blijft boeiend en aangenaam, maar daarover meer in een volgende aflevering (als de negatieven ontwikkeld zijn...).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten