Pasen 2012

De lente begint na een harde winter stilaan te ontwaken en dus wordt het tijd om nieuwe plannen te maken. De tweede week van de paasvakantie gingen we terug naar Frankrijk. Deze keer zou Anne, een vriendinnetje van Marie met ons meegaan. Dat is goed voor Marie én voor ons ;-)

Op goede vrijdag kwamen we na 3 maand afwezigheid aan. Het was wat vochtig in het huis en dat manifesteerde zich in een klamme zetel en dito matrassen. Tijdens de herfstvakantie (bij de installatie van onze nieuwe houtkachel) hadden de installateurs de schouw regendicht gemaakt waardoor enkel de twee kachelbuizen nog een uitweg hadden. Dit nam echter ook de natuurlijke verluchting van de kamers weg. Hier zullen we nog iets moeten op vinden... We zullen de volgende keer alvast de deuren wijd open laten en vochtvreters plaatsen. Vooral de muur langs de kant van de school (achterkant) heeft er last van. Na het verwijderen van de klimop, die een groot deel van de voegen tussen de stenen had aangetast, dringt een nieuwe buitenbezetting zich op. Dit is alvast een werkje voor deze zomer.

Naast het vochtprobleem hadden we ook wat vorstschade opgelopen. Het was in februari immers bitter koud (tot -17° Celsius). De sifon van de spoelbak is gebarsten (en intussen al vervangen) en twee van de vuilbakken waarin ik mijn klaargemaakte kalkpasta bewaarde zijn gebarsten. Het vocht is weggelopen en de kalkpasta is beginnen oxideren waardoor het zijn bindende eigenschappen verliest. Ik zit nu met een hoop onbruikbare kalk. Hopelijk kan ik dit nog gebruiken als vulmiddel in de kalkspecie in plaats van zand (bij voorbeeld: 2 delen kalk op 1 deel verse luchtkalk). Dat zou normaal gezien een heel mooie specie kunnen opleveren. Ik moet nog nakijken of dit wel mogelijk is. Op floraal gebied is de laurier en de rozemarijn in de kruidentuin zo dood als een pier. De tijm, salie, dragon en mierikswortel hebben de winter goed overleefd en beginnen reeds op te schieten. De pruimelaar, de kweeperenboom en de mispel zijn ook gezond en de haag, tja, dat wordt nog wat afwachten, maar het ziet er wel beter uit als vorig jaar...

Op tweede paasdag is er traditiegetrouw een paaseierenzoektocht op en rond de Butte. Alle kinderen uit de omgeving en hun ouders doen mee. Leuk voor de kinderen én voor de ouders die naast eieren zoeken ook een rebus moeten oplossen die de weg toont naar een groot struisvogelei. We waren iets te laat en een jongen uit de buurt vond het struisvogelei en won een reuze chocoladeel. De meisjes waren toch een beetje teleurgesteld.

Om de meisjes toch iets nuttig te laten doen mochten ze 500 paardenbloemen plukken in de wei achter het huis. Daarmee maakten we "Sirop De Pissenlits" (naar een recept van Leen). Heel lekker in een glas witte Mâcon wijn!
2kg suiker
1,5l water (samen met suiker tot lichte siroop koken)
2 citroenen (in fijne sneetjes zonder pitten)
500 bloemen (gewassen en samen met de citroen in siroop en 24uur laten trekken)
Volgende keer mogen er nog meer bloemen in.

Ondertussen legde ik, met Pascale als onmisbare assistent, de laatste hand aan de elektriciteit van de oude keuken. Het is goed dat een mens snel vergeet hoeveel werk het leggen van elektriciteit is. Je maakt een plan waar de stekkers en de schakelaars moeten komen en welke draden door welke buizen moeten lopen, maar toch wil je op het laatste moment nog aanpassingen doen om diverse redenen (fout in eerdere logica, iets vergeten, een nieuwe vereiste...). Er gaat op die manier wat tijd verloren met nadenken... ;-)
Er moest ook opnieuw hout gezaagd en gekliefd. Het wordt tijd dat onze oude eiken balken verstookt zijn want na een paar honderd jaar is het hout bijna zo hard als steen en branden lukt pas makkelijk als de kachel door en door warm is. Onze potkachel blijft de warmtekampioen; met onze nieuwe houtkachel wil het wel eens minder makkelijk lukken.

Om de meisjes te behagen had Pascale nog meer spelletjes bedacht, zoals een voettocht naar St-Bonnet-de-Joux om boodschappen (8km door berg en dal) en een heuse nachtelijke dropping in het Bois des Morphées. Stel je voor: Pascale en de meisjes met een blinddoek achterin de auto en ik met de auto, als was het een 4x4, langs een bospad diep (maar niet té diep) in het bos. Ze mochten pas hun blinddoek afnemen als ze de auto niet meer hoorden. Met enkel een kompas en een zaklamp (en een mobieltje voor noodgevallen...) waanden ze zich even helemaal alleen op de wereld. Ze zijn intussen goed thuisgekomen. De verhalen van gillende meisjes bij het wegspringen van een ongeïdentificeerd wezen in het stuikgewas zal ik jullie besparen...

Al bij al was de vakantie veel te vroeg voorbij. Ik keer terug tijdens het weekend van 1 mei voor de allerlaatste hand aan de elektriciteit en de voorbereidingen voor het lange weekend van Hemelvaart. Hoewel we nog goed moesten stoken voor de (in dit geval drie) koukleumen was de lente onmiskenbaar in het land. Vanaf nu kan het enkel beteren.