Nadat mijn vader naar een rusthuis verhuisde hebben we de meubels, die we mooi vonden en die in Suin een tweede leven verdienden, tijdelijk opgeborgen in het huis van Pascale haar ouders maar het werd tijd dat ze daadwerkelijk naar hun eindbestemming vervoerd werden. Is er een betere gelegenheid dan een kort weekend ter gelegenheid van de jaarlijkse Feu de la Saint Jean? Marie had net gedaan met haar examens maar ze verkoos met haar vriendinnen voor het weekend naar zee te gaan. Ideaal wat ons betrof. Zo konden we nog eens met ons twee naar Suin.
Het weer zag er niet te goed uit. Juni was bijzonder nat geweest maar toch gaven de voorspellingen redelijk weer voor zaterdag. We vertrokken op een vrijdagmorgen met een overvolle bestelwagen richting Frankrijk. Het verkeer voor Lille viel tegen en ook Parijs was bijzonder druk met heel wat wegenwerken maar dat kon de pret niet derven. Op ons gemak kwamen we tegen acht uur aan.
Het resultaat van een natte en warme junimaand was overduidelijk. De tuin stond er weer wild bij. Het maaien van de tuinen tijdens de hemelvaartsweek was volledig vergeten. In de kruidentuin stond alles er bijzonder overdadig bij. Het kruipkruid dat ik vorig jaar zaaide rond de waterput is ook al stevig aan het schieten. Voorlopig mag het nog wat verder woekeren. Ik hou het deze zomer wel wat in de perken...
Het uitladen van de vrachtwagen was voor zaterdag. De eerste avond genoten we van een rustige avond op het terras met een glas wijn. Het weer was zaterdag een heel stuk beter. De vooruitzichten voor het dorpsfeest en het vuur waren heel gunstig. De meubels stockeerden we voorlopig op de slaapkamer boven de nieuwe keuken maar uiteindelijk zouden ze naar de zolder verhuizen.
De twee zetels kregen een nieuwe plaats in de woonkamer waarbij we bijna de hele kamer herschikten. De secretaire staat voorlopig op de slaapkamer maar zal perfect passen in de woonkamer eens de nieuwe keuken en slaapkamer volledig klaar zijn.
Om zeven uur waren we paraat voor de dorpsmaaltijd: een aperitief, beenhesp met sla en natuuraardappelen, een stuk geitenkaas, appeltaart en koffie. Cathy hielp mee aan de kassa en zou ons pas later vervoegen.
Het eigenlijke Feu de la Saint Jean is altijd, vind ik, een speciale gebeurtenis. Het luidt het begin van de zomer in en het doet me toch altijd iets. En mij niet alleen want de berg stond volledig vol. Geen overrompeling (en dat is maar best) maar toch een aangenaam pakje volk.
Wij hadden ons op tijd een mooi plekje uitgezocht aan de voet van het Mariabeeld. Jean-Pierre had er zoals steeds een mooie brandstapel van gemaakt. Naar we hoorden had hij het vorig jaar wel wat te bont gemaakt en te kwistig met benzine gegoten. Dit jaar zou het er een beetje ecologischer aan toe gaan.
Pascale bleef mooi op haar plekje zitten om van het vuur te genieten en ik ben dan maar op mijn eentje wat sfeerbeelden gaan trekken.
Na het vuur genoten we nog van een goede druppel op ons terras. De zomer kan beginnen. Hopelijk met minder haperingen dan vorig jaar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten