Na een week was mijn vader gestabiliseerd en kon hij heel traag terug op krachten komen, maar met de vader van Pascale was de situatie nog niet helemaal duidelijk. Pascale besloot nog wat langer in Gent te blijven terwijl Marie en ik al vertrokken. Pascale zou dezelfde week nog achterkomen met de trein.
Op weg naar Suin stopten we kort bij Marijn en Liesbeth. Marijn kwam ons op het erf tegemoet en het eerste wat hij zei was "Jullie zijn de eersten op kraambezoek.". Die nacht was hun derde kindje (Josquin, een mooie zoon) thuis geboren. Marie was in de wolken. Het was de eerste maal dat ze een geboorte van zo dichtbij kon meemaken.
Terwijl ik dit nu achteraf allemaal opschrijf zie je maar hoe leven en dood in elkaars verlengde liggen. Mijn vader zou zijn laatste hospitalisatie niet lang overleven. Er was nog een poging om terug op krachten te komen maar zijn lichaam was volledig op. Hij is begin september in alle rust gestorven.
De eerste dagen hebben we vooral uitgerust, compleet met een middagdutje na het eten. Ik had het echt nodig. Ik was doodop. Als ontspanning ging ik wandelen. Terwijl ik meestal op nieuwe rotspartijen bots kwam ik nu een sluikstort tegen. Hoe iemand het in zijn hoofd haalt om met een wagen of tractor het bos in te rijden om zijn rommel te dumpen is mij niet duidelijk. Het stort moet er al verschillende jaren liggen. In die jaren waren er waarschijnlijk nog geen openbare containerparken en was zoiets waarschijnlijk de gewoonte op het Franse platteland.
Marie en ik bezochten nog een rommelmarkt in Salornay sur Guye en daarna aten we kikkerbillen in Cluny. In het huis schuurden we de OSB op om nadien te behandelen met een soort witte olie en zetten we beide tuinen kort met de bosmaaier. Intussen kreeg Pascale toch wat goed nieuws dat haar vader stabiel en onder controle was en dat ook zij aan vakantie kon beginnen denken.
Pascale kwam toe op vrijdagnamiddag en ik mocht stilaan mijn valies beginnen maken voor de terugreis zondag. Ik had immers een paar belangrijke vergaderingen de week nadien.
Vooraleer ik in Macon de trein moest nemen bezochten we toch nog met z'n drieën een rommelmarkt in Martailly-lès-Brancion waar Marie een mooie koersfiets vond voor 50 euro. Een MTB (MotoBecane), een Franse klassieker uit de jaren 80. Frank zal er wel eens moeten naar kijken maar veel werk gaat er niet aan zijn om hem volledig op punt te zetten.
Ik vertrok voor een week terug naar België terwijl Pascale en Marie achterbleven. Ze zullen het wel overleven, denk ik...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten