Op het gevaar af aanmatigend over te komen: "ons huis" blijft raar klinken! Hoewel er een mijlpaal is die het "voor" van het "na" scheidt lijkt het of het altijd zo geweest is of misschien had moeten zijn. Je bent er dagelijks met bezig. Je leest van alles, je denkt na over wat er mogelijk is en wat er niet mogelijk is. Hoewel ik het huis als een entiteit op zich blijf zien ben ik dolgelukkig dat wij (het zijn die) het herbewoonbaar maken en er intussen van kunnen genieten
Naar gewoonte vieren we kerstavond thuis met de ouders van Pascale en na de afwas en de overschot te hebben verwerkt laden we de auto in en zijn we weg. Gelukkig was er weinig overschot...
De kachel had toch een paar dagen nodig om de koude uit het huis te verdrijven, wat me normaal lijkt. Ik vraag me af of we hier een oplossing voor kunnen vinden. Danny en Trees, m'n tante en nonkel die wat hogerop een huis hebben, kunnen rekenen op Gilbert, de befaamde buurman, manusje-van-alles en houtleverancier, om hun huis voor te warmen als ze in de frisse maanden afzakken. Misschien moeten wij, zonder oneerbiedig te willen zijn, op zoek naar onze eigen Gilbert.
Kerst en nieuw is geen periode om te werken, behalve in de keuken. Ik kan me echt niet herinneren dat we iets aan het huis hebben gedaan. Wandelen en er eens op uit met de auto, maar verder enkel beneden hout halen en opstoken in de kachel, die verder prima zijn werk doet.
Ach, ja, Rousseau, de timmerman uit het dorp, heeft een luik gemaakt voor het keukenraam, dat er intussen uitgevallen was. Verder is er niet veel gebeurd: er zit een nieuwe gastank onder de speelplaats van de school en er is een aanzet om een afscheiding te maken tussen ons deel van de speelplaats en wat er overblijft (meer dan genoeg!) voor de kinderen. Voor de rest houdt het dorp de laatste dagen van het jaar zijn adem in.
Misschien één foto als jaaroverzicht. Denk er zelf maar een strijkje bij...
 |
| Jezus vliegt uit de bocht en laat het dorp verweest achter |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten