oktober 2010

Ja, volmondig toegegeven, we zaten in een dipje na de lange werkzomer. Wat had je eigenlijk verwacht? We hadden op het eind van de zomer alles netjes afgerond, de luiken geschilderd en de twee lagen kalkspecie op de muren gestreken. Daarna waren we eigenlijk het liefst samen in winterslaap gegaan om pas rond pasen 2011 opnieuw wakker geworden. Maar, zoals een groot filosoof ooit zong: "Alle dromen zijn bedrog..."


Eind Augustus en begin September moesten we opnieuw naar school of naar het werk, terug de mallemolen in. Om eerlijk te zijn is er die eerste weken bijzonder weinig over het huis gesproken; iedereen mijmerde op zijn manier wat na. Ik kon mijn tijd wat rekken door deze blog te beginnen, maar daarna was het zwarte gat alleen maar dieper.

Half oktober hadden Tom en ik dan toch een lang (werk)weekend gepland en had het enkel en alleen aan mezelf gelegen dan zat ik het hele weekend aan de stoof met een boek met tussendoor wat gerommel in de tuin of de kelder. Met Tom erbij moest ik mezelf sterk houden en dus hebben we toch opnieuw het een en ander verzet. Het plafond van de tweede kamer is volledig afgeschuurd (deze keer met elektrisch aangestuurde hulpmiddelen, wat toch een pak vlotter ging) en in de tweede kamer hebben twee muren een afwerkingslaag gekregen.

Wat het plafond betreft is er toch een verschil tussen het afschuren met een staalborstel en met een schuurmachine. Met de eerste methode verwijder je (met de nodige moeite) alle kalk uit de kleinste poriën maar blijf je met een ietwat ruw oppervlak zitten, met de tweede methode schuur je vlot het hout vlak maar krijg je toch niet alle kalk weg. Nu, we gaan het plafond toch een laag kalkverf en een kleurtje geven en dus is dit verschil misschien niet zo belangrijk. Maar we gaan sowieso een test om te zien of een laagje kalkverf de verschillen tussen de twee methodes kan wegwerken.

Het leggen van de afwerkingslaag was niet vanzelfsprekend. De afwerkingslaag bestaat uit één deel luchtkalk (chaux aérienne en pâte) en één deel fijn rivierzand (<1mm). Deze mengeling geeft een gladde zalfachtige specie die zich makkelijk laat uitstrijken. Om de uitgestreken specie af te werken zijn er verschillende methodes: je kan met een soort isomo spatel de massa gladstrijken, met een kleine inox spatel werken of met een vlakke spons. De eerste methode was geen groot succes omdat het rivierzand te grof was en het isomo beschadigde. De inox spatel was OK, maar daar de muur zelfs na 3 kalklagen nog niet echt vlak was maakte je snel meer groeven in het oppervlakte dan dat je er glad streek. Wat we eigenlijk nodig hebben, denk ik, is een stukadoorspatel die een heel stuk flexibeler is en dus de zachte glooiingen in het oppervlak kan overbruggen zonder nieuwe strepen te trekken. We hebben dan maar de sponsmethode gebruikt. Zo kregen we het oppervlakte effen maar de zandstruktuur wordt benadrukt waardoor je een ietwat grof oppervlak krijgt. Het meeste zand aan de oppervlakte kan je de volgende dag gewoon wegborstelen, maar we gaan pas in november zien of dit voldoende is. Als we een fijner oppervlak willen dan kunnen we nog een extra laag leggen met een specie waar één deel kalkpasta wordt gemengd met één deel marmerpoeder. Dat geeft een perfect vlak oppervlak... Of misschien is een dikke kalkverf (badigeon) voldoende om het oppervlak volledig te effenen...

Om hier uitsluitsel over te krijgen volg ik op 30 Oktober een cursus bij "Ile de Chaux", waar ik samen met Tom voor de zomer een initiatiecursus kalkpleisteren volgde. Deze keer zoomen we in op "Binnenafwerking met kalk: kalkbezetting, kalkfinish en kalkverf". Ik kijk er naar uit!

Daar Tom met vrouw en kinderkes binnenkort voor een héle tijd naar Argentinië verhuist, ben ik m'n compagnon kwijt voor de tussendoor-werk(!)-weekendjes in Bourgogne. Of Tom het werk zal missen weet ik niet maar ginderachter zal hij toch ver moeten zoeken naar een lekker stuk Charolaisvlees of cuisses de grenouilles sautées à la persillade (Restaurant Le Rochefort)... :-)