Breughel in Bourgogne

Een droom om Dochter bij een vriendinnetje te kunnen afzetten en met z'n tweetjes naar Bourgogne af te zakken om een weekend lang bomen, struiken en hagen te planten en zo een nieuwe lente voor te bereiden! De weergoden dachten ons stokken in de wielen te kunnen steken maar daarvoor moeten ze toch van verder komen...

Met een wagen vol plantgoed en een spiksplinternieuwe spade (Ik heb die van Danny begin November kapot gekregen...) vertrokken we naar het zuiden. De hele weg lang viel het weer goed mee, maar toen we Charolles naderden kregen we sneeuw op ons dak. Gelukkig was het niet ver meer, maar toch... Op een Franse Nationale bij nacht en ontij een colonne trucks met volle kerstverlichting op je zien afkomen; het blijft iets SuperMarioBros hebben.

Iets voor achten waren we veilig en wel ter plaatse. Het dorp lag er doodstil bij in de sneeuw. In het huis was het 5 graden, maar nog dezelfde avond kregen we, door flink te stoken, de temperatuur op bijna 15 graden, ideaal om snel in ons warm bed te duiken (na een heerlijke natuurlijke pétillante van Jean Maupertuis uit het nabije Auvergne).

De volgende dag lag alles wit en was het berekoud. Maar niet getalmd! Er moest geplant worden... Via Natuurpunt hadden we een partij bomen, struiken en haagplanten gekocht: een pruimelaar Reine-Claude d'Oulins, een kweepeer, een mispel en voor de haag: haagbeuk, wilde appel, hondsroos, kardinaalsmuts (Sorry, besteld en betaald voor al de heisa...), sneeuwbal en krentenboom.  Daarnaast hadden we voor de benedentuin ook nog een Josta-bes en twee seringen waaronder een kloon van bijna 100 jaar oud (een erfstuk van Pascale haar grootmoeder).

Eigenlijk viel het planten best mee. Het was soms wel balanceren op de rand van het tuinmuurtje en het was niet altijd duidelijk of er onder de sneeuw nog wel vaste grond was. Maar dat moet je over hebben voor wat biodiversiteit...
Wat de sleepruimen betreft, die waren top. Door de vrieskou van de voorbije dagen waren ze klaar voor de oogst, maar ik was duidelijk niet alleen van dat gedacht. Terwijl ik met verkleumde handen (dikke handschoenen zijn niet handig) de pruimpjes aan het plukken was waren in de boom ernaast een paar merels stevig kabaal aan het maken. Zij waren niet van plan 'hun' sleepruimen zonder slag of stoot op te geven. We hebben ons dus uit medelijden met die beestjes wat ingehouden tijdens de pluk en ongeveer de helft laten hangen. 1 kilo pruimen geeft ongeveer 1.5 liter sloe gin en dat moet voor de eerste keer volstaan. Om het verlies van de pruimen voor de vogeltjes nog wat te compenseren hebben we (zoals stadsmensen en andere natuur-ignoramussen past) een paar vetbollen opgehangen. Dat het hun mag smaken!

Al een tijd van tevoren wisten we wat we die zaterdagavond zouden eten: een mooie entrecôte Charollaise en een pan vol Pied de Mouton (Gele Stekelzwam) bospaddenstoelen. Bij de maaltijd zouden we de fles wijn drinken die we een paar maanden geleden van Elena kregen om op ons tweetjes uit te drinken. Dat het vlees ons zou smaken wisten we van tevoren, maar de dat de wijn zo lekker zou zijn... Ach, hij was Goddelijk, zoals de grote Anton Ego zou zeggen. Een Cortona Merlot "Desiderio" 2005 van Avignonesi voor de encyclopedisten onder ons...

De volgende morgen was het prachtig weer en wat meer is, onze bomen en planten stonden er nog. Voor we aan de terugweg begonnen maakten we toch nog een kleine wandeling. Het zicht op de vallei was spectaculair. De terugweg was even aangenaam als de heenreis, maar we waren toch liever wat langer gebleven...

Thuis gekomen heb ik de sleepruimen opgelegd met gin en suiker. Na drie maand mag het drankje gefilterd op flessen en dan nog één jaar wachten (tot kerst 2011) voor we kunnen proeven. Ik hou alvast één fles verborgen om te verouderen. Na 7 jaar zou de sloe gin op z'n best zijn... We zijn benieuwd!