Herfst 2012

Het is weer herfst, ons favoriet seizoen naast de zomer, lente en winter. Deze keer was Chiara mee met ons terwijl haar ouders Japan bezochten...

Het was geen werkvakantie. We hebben enkel de tuin klaargemaakt voor de winter door met de bosmaaier alles flink kort te zetten. De meisjes hielpen goed mee en achteraf waren ze niet van bij het kampvuur weg te slaan. Vuur en kinderen, een gevaarlijke maar diepgewortelde drang. We bleven voor de zekerheid wel in de buurt... We waren eerst niet zeker of we wel een vuurtje mochten maken. We zien het regelmatig in de buurt, maar wilden het wel zeker weten. Pascale kwam Jean-Pierre, de kantonnier van het dorp, tegen en volgens hem was het zeker toegestaan zolang het op eigen grond gebeurt en we niemand hinderen. Goed om weten...

Het was prima wandelweer in de herfstvakantie. In een eerste wandeling verkenden we verder het Bois de Morphée. Elke keer opnieuw zoeken we een ander pad en op deze manier ontdekken we steeds opnieuw nieuwe pareltjes. Zo vond ik een tijdje geleden op een oude postkaart een afbeelding van een heertje met strohoed naast een een rotspartij in het Bois de Morphée ("les trois roches superposées du bois de Morphée"). Die rots hebben we nu teruggevonden. Sinds de postkaart is er klaarblijkelijk wel een rotsblok tegen het rotscomplex geschoven (links beneden).

Dit rotslandschap is nog niet lang geleden ontbost, lijkt me. In de streek wordt ook aan bosbouw gedaan (vooral naaldbomen die dan elke paar decennia geoogst worden) en de omgeving lag nog vol boomstronken en houtkap afval waartussen een nieuwe generatie naaldbomen groeiden, goed voor een kapbeurt binnen enkele decennia.
In de herfst hou ik steeds mijn ogen open voor boleten, maar op deze wandeling vond ik er geen. Wel zagen we een paar andere mooie exemplaren zoals vliegenzwam en varkensoor (?). Deze laatste is klaarblijkelijk eetbaar hoewel ze er zo niet uitzagen... (de felrode kleur op de foto is zeker niet overdreven)

De rotspartijen in de bois de Morphée blijven me verbazen met hun vormen en hun nonchalance. Ik zal er hier nog vaak op terugkomen...

Op de radio hoorden we dat het in de Franse alpen sneeuwde en dus wou Pascale de volgende dag wel eens naar het oosten rijden. We gaven onszelf twee uur heen (en twee uur terug). Op die tijd stonden we in Annecy waar er inderdaad sneeuw lag. 's Middags aten we in Forclaz een heerlijke raclette (met een lekkere rode Mondeuze Arbin van Domaine Genoux) en de meisjes konden daarna nog wat in de sneeuw spelen.

Na de terugrit was er tijd voor een gezellige avond. Grote honger was er niet meer na de raclette 's middags maar een Crémant de Bourgogne gaat er altijd in (goed voor de spijsvertering naar het schijnt).

Het mooie weer hield de volgende dagen aan. We maakten tijd vrij voor een uitstap naar Digoin (pont canal) en een wandeling in de omgeving van Buffières waar we het voorbije jaar mooie boleten vonden. Dit jaar was de oogst wat minder (een kleine eekhoorntjesbrood paddenstoel en twee mooie kastanjeboleten). Het eekhoorntjesbrood zou ik verwerken in een omelet. De meisjes waren eerst wat achterdochtig, maar na een minuscuul deeltje te hebben geproefd eisten ze beide hun deel van de omelet op. De twee kastanjeboleten hebben we gedroogd en worden bewaard voor een risotto.

Vorige jaren had ik bemerkt dat rond eind oktober/begin november de zon opkomt vanachter de Mont Blanc wat vanop de Butte een mooi spektakel geeft. Dit jaar heb ik Marie vroeg wakker gemaakt om mee te gaan. Het weer was gunstig en we waren ruim op tijd. Er waren wel wat wolken in het oosten maar het massief van de Mont Blanc was goed te zien. De ochtendmist in de valleien weet me steeds weer te beroeren.