Indian Summer

Eind september had ik nog een paar dagen vrij en ook Jo kon zich met veel plezier vrijmaken. Frank kon niet mee en dus zijn we met twee i.p.v. met drie naar Frankrijk getrokken. We wisten nog niet goed wat we juist zouden doen, maar zo'n detail kon ons niet tegenhouden...

Er is desondanks heel goed gewerkt en er was zelf tijd over voor een paar mooie wandelingen in de nabije omgeving (zie enkele beeldjes van een vroege-ochtend wandeling hierboven). Als eerste werkje hebben we de muur langs de grachtkant en onder de trap een mooie kalklaag gegeven. Eigenlijk ging het hier pas om de eerste laag maar we hebben ze met zachte hand gestreken zodat een tweede laag overbodig is en er enkel nog een afwerkingslaag nodig is (en onder de trap al helemaal niets meer daar die ruimte als borstelkot zal gebruikt worden).

De volgende taak was een ander paar mouwen!
In de hoek van de benedentuin komt er een waterafvoerbuis naar beneden die via een gietijzeren buis in de grond verdwijnt. Aan de andere kant van de tuin komt er aan de straatkant een buis uit de muur. Het vermoeden bestond al een tijdje dat beide met elkaar verbonden zijn door een buizenstelsel onder de tuin. Langs de kant van de afvoer zat het zootje volledig verstopt (in de buis en tot in de grond), langs de straatkant vonden we nog een oud vogelnestje in de buis en met onze arm in de buis geraakten we... nog geen halve meter ver. OK... Dit zat dus al een hele tijd verstopt en het zou een serieus werkje worden! We begonnen langs de kant van de waterafvoer. Al snel kwamen we uit op een rudimentaire collector en een buis die in de richting van het vermoedelijk eindpunt liep.

We hadden een hogedrukreiniger ter beschikking. Bij de aankoop zat er (gratis en voor niets) een lange darm bij om afvoerbuizen te ontstoppen. Dat wordt een makkie, dachten we, maar niets was minder waar. We raakten met veel stampen en duwen amper een meter ver. Dan maar langs de straatkant proberen, maar die darm was eigenlijk veel te flexibel om kracht te kunnen steken. Volgens de handleiding moest de darm zichzelf (in normale omstandigheden, waarschijnlijk) verder trekken enkel en alleen door de kracht van de hoge druk, maar daar kwam niets van in huis. Dan maar de McGyver-toer op. Voor het kuisen van de schoorstenen in huis had ik een set stevige, in elkaar schroevende semi-flexibels gekocht waar ik in totaal 8meter hoog (in dit geval: ver) mee kon raken. Dit zou maar net voldoende kunnen/moeten zijn om de afstand straatkant-waterafvoer te overbruggen. Met Gaffer-tape werd de kop van de darm aan de flexibel bevestigd en zo hadden we een middeleeuws wapentuig waar we de verstopte buis met te lijf gingen. Het was een hels labeur en meermaals dachten we aan opgeven. Marie-Jo, die net passeerde, vroeg zich al af waar die amateurs nu weer met bezig waren. Ze had er duidelijk geen goed oog op. Toen we na twee uur zwoegen op ongeveer een meter voor de einde volledig vast zaten, zagen we het even helemaal niet meer zitten... maar we moesten en zouden er door geraken. Met de moed der wanhoop groeven we langs de kant van de afvoer de eerste buis uit. Op datzelfde moment gaf de hogedrukreiniger de geest (waarschijnlijk door oververhitting). De ondergang was nabij! Met enkel de flexibels bleven we er op los beuken toen plots en uiteindelijk het verzamelde water met een laatste zucht een opening vond en met kracht door de buis stroomde, de straat op met modder en al. Gelukkig dat er net niemand passeerde... De muur en de straat zagen er lief uit, maar de regen zou dat wel allemaal wegspoelen.

We hadden de eindstreep bereikt. Bij gewone stervelingen zou dit een band voor het leven scheppen maar halfgoden, wat we op dat moment toch waren, staan daar boven en een wederzijds schouderklopje volstond: "Goed gedaan, Jo" "Goed gedaan, Dirk". We konden aan het aperitief beginnen denken... Die avond aten we bij Danny en Trees die, ter voorbereiding van hun traditionele aquarel-week, ook in het dorp waren. We mochten onze vermoeide benen gewoon onder tafel schuiven voor een heerlijke kalfsfricassee, met een goed glas wijn en een wederwoord. Net wat we nodig hadden.

Op zolder lag nog een berg stof en vuil van een opruimsessie samen met Koen (intussen twee jaar geleden). Dat hebben we de volgende dag netjes opgeruimd en naar het containerpark gebracht. Gilbert is dan ook nog eens 2 kuub brandhout komen brengen voor de winter. Als ik dit nu allemaal neerschrijf bedenk ik dat we ongelofelijk veel werk hebben verzet. Omdat het lekker weer was zijn we gaan wandelen; we hebben onder andere de omgeving van "la Pierre qui Croule" (i.e. "de steen die beweegt") verkend en een halve toer rond de Butte gestapt.

Op de laatste dag toch nog eens snel naar Igé voor wat wijn en dan wat uitbollen, nog een heerlijk biefstuk 's avonds met een lekkere rode wijn en een vanilledessertje. Het was een druk, aangenaam en gevarieerd weekend. Jammer dat Frank er niet bij was, maar we laten hem de volgende keer wel wat harder werken...

de volle maan gaat onder boven Charolles