Pasen 2015, een werkweek samen met Frank

De eerste week van de paasvakantie beloofde mooi lenteweer. Pascale bleef thuis in Gent (om voor haar ouders te zorgen), Marie was op skivakantie en ik vertrok samen met Frank om een week te werken. Er stond heel wat op stapel en we zouden ons best doen om een stevige stap voorwaarts te nemen. Mooi weer helpt in zo'n situatie altijd...

We vertrokken op paaszondag na een goed ontbijt en daar geen zwaar verkeer verwacht werd rond Parijs (het was immers nog geen schoolvakantie in Frankrijk) konden we onderweg een koffie drinken bij Marijn en Liesbeth die intussen al een volle week permanent in Frankrijk wonen. Het was, ondanks toch wat vertraging op de A86 rond Parijs, een aangename rit en leuk om 100km voor aankomst een moment op adem te kunnen komen bij ex-buurtbewoners en wat bij te praten. De grootste spanning van de rit is er op dat moment wat af en de laatste kilometers lopen langs vlotte secondaire wegen.

Cathy, onze Zwitserse overbuur was er die week niet maar ze waren volop aan het werk in haar huis, dat intussen binnenin tot op de naakte muren gestript was en voorzien van een volledig heraangelegd dak. Volgens Gilbert zou het de bedoeling zijn dat het huis tegen de zomer bewoonbaar is. Ze gaan zich dan toch een beetje moeten haasten, denk ik...

Zelf hebben we op ons gemak goed kunnen doorwerken. Het was elke dag iets anders en we hebben op geen enkel moment iets onaf moeten achterlaten.
Op maandag hebben we de nok van het plafond afgewerkt. Eerst stond dit niet echt op de lijst omdat Frank wat last heeft van hoogtevrees, maar met een paar extra planken op de dwarsbalken was het klaarblijkelijk geen probleem (met voldoende mentaal zelfbedrog, denk ik). Zelf was ik blij dat het plafond dicht was want op het einde kreeg ik toch last van de hoogte. De nok hebben we mooi kunnen afwerken met twee houten latjes en ook de schouw is mooi dicht. Nu nog schilderen... Ik probeerde een zuivere badigeon (luchtkalk en water) uit op een staaltje, maar er is toch iets extra nodig om een beter hechting te krijgen. Ik denk lijnolie, maar moet het nog wat meer in detail uitzoeken. Het effect is wel mooi. Terwijl Frank de schouw dichtmaakte en de muur aan de trap verder afkapte opende ik de volledige schouwdoorgang naar de keuken en goot ik een stevige basis in kalkbeton (grof zand en hydraulische kalk). Later (i.e. deze zomer, hoop ik) bouw ik hierop een sokkel in cellenbeton van waaruit een stalen kachelbuis naar de schouw loopt.

Op woensdag gingen we eerst naar de markt in Charolles waar we bij een lokale bioboer chicorée, spinazie, raapjes en krielaardappelen kochten. Alles was supervers en uit de buurt. Een droom om hiermee te kunnen koken. Ik had nog niet gehoord van chicorée-sla en we vroegen ons af of het een soort witloof is, die niet ingekuild wordt. Het was wat bitter maar wel lekker (en waarschijnlijk gezond).
Met het prachtige weer besloten we in de namiddag in de tuin te werken. Ik moest met de bosmaaier het gras korten, een bloemenweide inzaaien op de schuine afloop naar de straat en de kruidentuin opkuisen terwijl Frank in de boventuin begon aan de voorbereidingen voor een nieuw project: een vuurput. Op zoek naar informatie over het bouwen van een open haard en de mogelijke culinaire meerwaarde kwam ik bij toeval terecht op een site over koken in de open haard en sprong vandaar naar koken in open lucht en meer speciaal koken in een vuurput. Ik was onmiddellijk verkocht. Het boek van Paula Marcoux "Cooking with Fire" bevat een schat aan informatie. Van koken in een vuurput en de open haard tot het bouwen van een broodoven, allemaal met eenvoudige middelen. We hadden met de gedeeltelijke afbraak van de tuinmuur (zie aflevering "Pasen 2013") nog een hoop mooie stenen liggen die smeekten om een tweede leven.
We begonnen met het uitzoeken van een geschikte plek in de bovenste tuin: niet te dicht bij de bomen en min of meer vlak. Frank begon aan het uitgraven van de vuurput en het verzamelen van de gepaste stenen. Op een paar uur was de klus geklaard. De volgende avond proberen we hem uit...

De volgende dag, donderdag intussen, begonnen we aan het vergroten van het trapgat in de keuken. De foto's spreken eigenlijk voor zichzelf; het was een rustige, systematische ontmanteling. Het afbraakhout werd netjes gesorteerd in twee stapels: "misschien nog te gebruiken" en "voor de vuurput". het vergrote trapgat zorgde onmiddellijk voor meer licht in de keuken beneden en vooral waar later de gootsteen moet komen.Nu krijgen we daar immers ook direct licht van het grote raam boven.
In de namiddag gingen we op zoek naar een sifon om de zelfgemaakte likeur van kweepeer ("O de Coin", 2014) die ik tijdens ons blitzbezoek in de kerstvakantie moest achtergelaten in flessen over te hevelen. Met een sifon hoopte ik het bezinksel slechts minimaal te beroeren. Het was een hele zoektocht, in de eerste plaats naar de goede terminologie. Zo leerden we dat in het frans "overhevelen" niet "siphoner" is, maar "transvaser". Uiteindelijk vonden we de gepaste sifon in de Gedimat in Charolles, een plaats waar we zoiets helemaal niet verwacht hadden...

Dezelfde avond hebben we de vuurput ingebrand. Na een uur stoken en een volle zak afvalhout later hadden we een mooie bodem gloeiende kolen, ideaal om een maaltijd te bereiden. Maar dat is iets voor deze zomer... Ik kijk er al naar uit.

Onze laatste werkdag was zeker geen bezigheidstherapie. We hadden in de slaapkamer graag een muur "en pierres vues", maar toen ik zag dat de muur tussen de slaapkamer en de zolder begin vorige eeuw bezet was met een zware hydraulische kalkpasta (of is het een vroege cement?) zakte de moed me in de schoenen. Frank wou toch eens proberen en met veel moeite en regelmatig aflossen slaagden we er toch in de oude stenen muur vrij te maken. De extra verassing kwam toen we een oude doorgang vrijmaakten. We zagen ook mooi tot waar het oude dak liep, iets wat we aan de andere kant van de kamer ook al opgemerkt hadden. De inspanningen waren dus meer dan de moeite waard. Toen we later bij Le Du om geitenkaas gingen en getrouw onze vorderingen uit de doeken deden waarschuwde hij ons wel dat het een heel werkje zou zijn om alles opnieuw met luchtkalk op te voegen. Daar wil ik nu nog niet aan denken. Dat is (ook) voor deze zomer... en intussen staat de hele kelder alweer vol met puinzakken.

Op zaterdag werd er niet meer gewerkt. Eerst ontbijt in Le Pain sur la Table in Cluny (een absolute aanrader!) waar we ook hun overheerlijk Pain de Moines kochten (voldoende om mee te nemen naar Gent) en nadien naar Stéphane om een selectie kaas.
Omdat Frank het museum in Cluny nog niet bezocht heeft en het bij mij toch weer een paar jaar geleden was was dat onze volgende halte. In de twee jaar dat ik er laatst was is er toch het een en ander veranderd: er zijn meer zalen opgekuist en in ere hersteld en nieuwe opgravingen hebben de allereerste Cluny-kerk bloot gelegd. Elke deur hebben we geprobeerd en zo kwamen we af en toe achter de schermen terecht, wat eens een ander beeld gaf. Ook het oude paleis van de laatste abten was opnieuw open waar de nadruk lag op de restauratie van het oude timpaan. Prachtig... 's Middags aten we Cuisses de Grenouilles in Le Rochefort en in de namiddag reden we nog naar Igé en Prissé om een voorraad wijn. Op de terugweg van Prissé stopten we ook nog even in Berzé-la-Ville om de Chapelle aux Moines te bezoeken. De fresco's uit de twaalfde eeuw zijn bijzonder mooi. We reden langs Pierreclos en de Col des Enceints terug naar huis.

Naar traditie aten we de laatste avond kaas en dronken er een goede fles wijn bij. We hebben deze week goed gewerkt maar ook lekker gegeten. Vooral voor mezelf hou ik graag een lijstje bij: Confit de Canard met groene linzen, Onglet met champignons, varkensstoofpot met krielaarappelen, Pintade met spinaziestoemp en raapjes en lamsragout met aubergine en couscous. Het heeft ons allemaal erg gesmaakt. Jo beseft maar half wat hij allemaal gemist heeft...;-)

De terugweg verliep voorspoedig, niet langs Marijn en Liesbeth deze keer, maar via de N71 langs de bovenloop van de Seine. De volgende keer is het met Pascale samen met Jo en Nina, niet om te werken, maar om een paar dagen uit te rusten en gewoon samen te zijn.