de eerste werkzomer (aug 2010): alleen op de wereld...

Geen dramas, hé! Er moest nog heel wat gebeuren, geen tijd om te treuren! zaterdag naar Cluny om Leen, Luc en Bea uit te wuiven en dan... terug naar mijn kalkpotten.
Nu ik er over nadenk kan ik me niet goed meer herinneren wat ik die week heb uitgespookt (buiten werken natuurlijk....). Ik weet nog dat ik een lekkere aubergine-schotel heb gemaakt waar ik enkele dagen aan gegeten heb, dat ik naar de BricoDépôt in Mâcon ben gereden om het een en ander te halen en dat ik 's avonds de hele reeks I, Claudius op DVD heb bekeken maar daarbuiten is het wazig en lopen de dagen een beetje door elkaar... Zo zie je maar dat een mens in de eerste plaats wordt gedefinieerd door zijn mede-mens met wie hij samen leeft en samen werkt.

Kalken gaat vlotter en vlotter maar het blijft hard werk en 's morgens staan er spieren, waarvan ik vóór de zomer het bestaan niet vermoede, stram en stijf. Vooral de spieren in mijn onderarm staan hard en ook een vuist maken gaat moeilijk. Ik zal het wel overleven, denk ik, want eens ik aan het werk geraak gaat het stukken beter. Om eens een paar andere spieren te oefenen ben ik begonnen met het afborstelen van het plafond in de hoop de kalksporen te verwijderen. De eerste paar balken vielen goed mee, maar na een kwart plafond ben ik gestopt en toch maar iets anders gaan doen. Er moest bijvoorbeeld voldoende kalk worden geblust om de week erop aan de tweede laag te beginnen. We zouden die plafond later wel verder afschuren. Het goede nieuws was alvast dat we de balken mits wat moeite terug in hun oorspronkelijke staat konden krijgen. Later krijgen ze met een kalkverf een kleurtje maar de mooie houtstructuur zal zichtbaar blijven.

Tegen het einde van de week had de hele kamer een eerste kalklaag gekregen. Enkel de plaatsen waar de oude kalk nog stevig en goed vlak was heb ik overgeslagen. die zouden pas vanaf de tweede laag mogen meespelen. Er is veel tijd gekropen in het kalken rondom het raam. We wilden immers de stenen rond het raam vrijhouden. Het waren mooie gehouwen stenen, zogenaamde pierres de taille, en het zou zonde zijn ze te verbergen onder een laag kalk. Dat kwam met een prijskaartje natuurlijk. Ik ben een hele dag bezig geweest mooi rond de stenen te werken. Ook de schouw nam veel tijd in beslag. Ik wou de hoeken mooi afronden en heb op het moment zelf naar de juiste technieken moeten zoeken om dit te realiseren. Ik ben er best trots op. Het zou nog beter worden met de tweede kalklaag, die wegens het fijnere zand en de andere samenstelling een heel stuk makkelijk te verwerken zal zijn...

De week verliep al bij al vlot en ik kon me voorbereiden op de laatste week waar niet alleen Tom, Mireille (met de drie kinderen) kwamen helpen maar ook m'n neef Marc. En vanaf woensdag zouden Danny en Trees de vooruitgang komen inspecteren. Het zou een drukke, maar vruchtbare laatste week worden...