Pasen 2014, de smid!

Een afzonderlijke aflevering enkel en alleen aan de smid gewijd? Moet kunnen. En mag ook wel. We hebben er lang genoeg op gewacht... ;-)

Toen het woensdag werd in de tweede werkweek besloten we eensgezind de smid een verrassingsbezoek te brengen in vol werktenue (alsof te bewijzen dat het nu echt menens was). Omsingeld toonde de smid onmiddellijk de steun die hij gemaakt had voor de trap en hij zou dezelfde dag de steun nog komen bevestigen en tezelfdertijd toch nog eens de afmetingen nemen van de twee schouwen. Voila, dat was snel geregeld... ;-)

De smid was in zijn atelier bezig een gesmede inrijpoort te restaureren. IJzeren staven werden in het vuur roodgloeiend verhit en dan met hamer en aanbeeld van een sierlijke krul voorzien. Frank was bijzonder geïnteresseerd en stelde honderduit vragen. De smid was duidelijk in zijn nopjes met zoveel aandacht. Hij was op dat moment ook bezig de halfvergane ornamenten van dezelfde poort (een stel steigerende paarden, dacht ik) met een soort mal na te maken. De oorspronkelijke ornamenten waren verroest en half vergaan maar toch kan hij afdrukken nemen die hij dan later gebruikt om met de hand nieuwe exemplaren te maken die in niets verschilden van de oorspronkelijke exemplaren. Later worden de ornamenten nog verguld.

Eens aan de gang wou hij ons niet onmiddellijk laten gaan. Eerst een fotoboek met voorbeelden van zijn realisaties: inrijpoorten van een paar kastelen in de streek, ijzerwerk voor oude waterputten, etc... En boven zijn atelier heeft hij zelf een klein museum/showroom met een paar van zijn kleinere realisaties. Sommige replica's van antiek ijzerwerk, maar er zat ook moderner werk tussen. Dat laatste niet allemaal even esthetisch verantwoord (naar onze mening) maar wel getuigend van absoluut vakmanschap.

De trapsteun en de dakjes voor onze twee schouwen zijn duidelijk een tussendoortje en ik had het volste vertrouwen dat hij ook de schouwinzet tot een goed einde zou brengen (als we hem er maar regelmatig aan herinnerden...).

En inderdaad, in de valavond reed de smid en zijn zoon de oprit op om de steun aan de trap te bevestigen. De steun moesten we wel nog betonneren en loodrecht stabiliseren. De volgende dag zou hij dan met de dakjes komen.

Het werd donderdag en vrijdag en stilaan begonnen we ons toch opnieuw zorgen te maken. Zondagmorgen zouden we terug naar huis rijden en zaterdagmorgen wilden we ook naar de markt in Cluny gaan (en kikkerbillen gaan eten). We sprongen op weg naar Cluny voor de zekerheid nog eens binnen en alles was onder controle; de twee dakjes waren zo goed als klaar en hij zou ze in de valavond komen installeren.

Het werd acht uur voor hun camionette voor de deur stopte. Dat was het startschot voor circus "Smid en zoon". Zonder vangnet, zonder enige vorm van beveiliging sleurden ze de staanders en de dakplaten op het dak. En maar tegen elkaar roepen en tieren toen de zoon met beide handen vol boormachines, alaam en dozen met schroeven de ladder op wou. Helemaal niet vanzelfsprekend om als jongeman bij zo'n veeleisende vader in de leer te zijn... Hoewel, ze zijn aan elkaar gewaagd; alle twee keikoppen als je het mij vraagt.

Vooral de dakplaat van de grootste schouw was een evenement. De plaat was groot, lomp en zwaar. Vastgezet met een grote bankschroef waaraan een touw was geknoopt werd het gevaarte het dak opgetrokken. De zoon ging er achteraf zowaar opzitten om de plaat op de staander vast te vijzen. Soms dacht ik "Dit loopt fout af", maar neen, alles verliep zonder problemen. Ik kan me wel niet voorstellen dat zoiets in België mogelijk is. Daar komt onmiddellijk een hoogtewerker bij kijken en misschien maar terecht ook. Maar zo kan het dus klaarblijkelijk ook.