Wat je niet allemaal tegenkomt onder een dikke laag kalk: mooie "
pierres de tailles", holtes tot diep in de muur, losse stenen die de stabiliteit van een deurgat hypothekeren en aanwijzingen van oude ramen en deuropeningen. We zijn weer goed bezig...
In de vorige aflevering was er al een foto van de afgekapte traphal waar duidelijk de resten van een dichtgemetseld raam te zien zijn. Nu zien we ook onder het achterste venster sporen van wat ooit een deur was. Wanneer juist de deur is omgevormd tot venster is niet duidelijk maar waarschijnlijk op hetzelfde moment als het supprimeren van het extra venster bij de installatie van de trap. Het onderste deel van het raam is extra bezet door een kalkspecie verstevigd met (waarschijnlijk)
tras. Rond het raam zitten mooie pierres de tailles. Ik ga kijken of die doorlopen rondom de oude deur. Bij het pleisteren kan ik de mooiste stenen vrijlaten.
Minder leuk was de ontdekking aan de doorgang naar de tweede kamer. Daar bleek de ondersteuning van twee van de stutbalken sterk verzwakt en moest dringend opgemetseld worden. Op deze manier wordt een afbraak sessie steeds onderbroken door een herstelsessie, wat misschien wel het best is. Bij afbraak horen immers ook enkele ritjes naar het containerpark en daar het containerpark in St Bonnet maar drie keer in de week open is moeten we de braakwerken een beetje spreiden.
Nog voor haar vertrek naar huis kon Pascale de schilderwerken aan de trapleuning afwerken. Nu was ik eerst niet overtuigd van de nieuwe kleur (mat zwart), maar nu het afgewerkt is valt het heel goed mee. Waarschijnlijk zou een ander kleur gevloekt hebben met onze verplicht blauwe luiken...
Ik moet iets bekennen: ik ben gek op paddenstoelen, in de eerste plaats in hun natuurlijke habitat maar vooral op mijn bord. Nu zijn de bossen van zuid bourgogne een goede voedingsbodem voor veel paddenstoelen (denk ik...): kalkgrond, veel wilde natuur (eik), redelijk vochtig en toch veel uren zonneschijn. Door de natte zomer en het warme weer vanaf half augustus waren er heel wat paddenstoelen.
Toen Pascale en Marie naar huis waren was er een interessante "
lecture du paysage" in ons dorp (zie ook vorig jaar rond dezelfde periode). Nadien trok ik er alleen op uit met fototoestel en knapzak. Een paar foto's vind je hieronder...
Zoals ik al zei zie ik ze ook graag op mijn bord. Ondanks het feit dat ik er (nog) niet zoveel van ken en ik toch een beetje overdonderd ben door alle waarschuwingen ze zeker niet te eten als je niet 100% zeker bent van de determinatie heb ik toch enkele paddenstoelen geoogst om ze thuis te determineren. Aan de hand van een goed
paddenstoelenboek kon ik de meeste duidelijk (naar mijn normen) identificeren en was (voor mij althans) de 100% zekerheid bereikt. Met wat olie, look en peterselie heb ik ze opgegeten, maar een knagende onzekerheid verhinderde me er volop van te genieten. Tijd dus om me in te schrijven in een mycologische vereniging (of met geweld Geert eens mee te nemen naar Frankrijk) om met gerust hart wat de natuur ons biedt te verwerken.
De bossen rond Suin zijn wondermooi: veel eik, heidekruiden en bezaaid met granietrotsen. In een volgende aflevering maak ik een vergelijking met
Uchon, niet zover hier vandaan, waaruit blijkt dat de publiekstrekkers aldaar zeker niet spectaculairder zijn in vergelijking met wat je hier in de bossen tegenkomt. Wat mij betreft mogen ons eigen rotsformaties voor het grote publiek verborgen blijven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten