Dijon is vergeleken met Chalon een echte hoofdstad: veel administratie maar wel op mensenmaat. We sliepen in een tot hotel omgebouwd oud klooster. Het was nog maar net open en dus waren er enkele haperingen, maar eigenlijk verliep alles redelijk vlot. Aan de hitte kon niemand iets verhelpen...
Dijon is een bijzonder aangename stad om rond te wandelen: Vele kleine pleinen in de lommer van platanen, maar ook enkele imposante pleinen met standbeelden van belangrijke mensen. Veel smalle straatjes maar ook een paar grote en brede winkelstraten en heel wat parken, natuurlijk, en kloosters en kerken. Gelukkig op regelmatige afstand aangename terrassen en verfrissende fonteinen...
Mooie musea ook, zoals het museum voor schone kunsten met de praalgraven van de hertogen van Bourgondië en de pleuranten van Claus Sluter.
De musea (bijna allemaal gratis) waren een aangename verkoeling bij het warme weer. Er werden dat weekend in Dijon temperaturen van meer dan 40° in de schaduw genoteerd... Dat is niet meer menselijk.
Pas tegen de valavond heeft het een heel klein beetje geregend, niet dat het veel verkoeling bracht...
Ook 's nachts is Dijon heel feeëriek. Daar het in onze kamer toch veel te warm was liepen we dan maar wat in de buurt rond op zoek naar verfrissing.
Dijon is een gastronomische hoofdstad met bijvoorbeeld een mooie en aangename overdekte markt. Zoiets missen we toch in Gent.
Ik bleef lang treuzelen voor de winkel van Maille maar eigenlijk was de mosterd er te duur en, om eerlijk te zijn, geen haar beter dan de mosterd van Tierenteyn. Wel hele mooie potjes, dat moet gezegd worden...
We bezochten het archeologisch museum (aanrader!) en de crypte onder de Saint Bénigne kerk (lekker koel!)
Het laatste punt op ons programma was de Mozes-put van Claus Sluter in Champmol (in een buitenwijk van Dijon op de terrein van een psychiatrisch ziekenhuis, een oud klooster). Het was de eerste maal dat we moesten betalen voor een museum in Dijon, maar het is meer dan de moeite waard.
We waren er helemaal alleen en toen de suppoost met ons meeging om de deur te openen en vroeg waar we vandaan waren, zei ze: "Ah, mais vous êtes chez vous ici...", verwijzend naar de oude connectie tussen Vlaanderen en Bourgondië. Tot vandaag betreurt ze de dag dat de Franse kroon Bourgondië opnieuw inlijfde.
De Mozes-put was een heel mooie afsluiter van ons bezoek aan Dijon. We komen zeker nog eens terug. Misschien tussen Kerst en Nieuw om inkopen te doen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten