Wat een aangename laatste zomervakantieweek! Was het zo maar een hele zomer geweest. In het begin van de vakantie lagen de weilanden er heel erg verdroogd bij, tegen het einde was alles opnieuw fris groen. Een omgekeerde wereld…
De laatste week werd goed ingezet met de smid die zijn goedkeuring kwam geven aan de nieuwe plannen voor de schouw. Tegen Pasen volgend jaar is het inzetstuk klaar. We zijn vanaf nu in blijde verwachting…
Milena kwam de laatste dagen nog eens langs (haar vader en broers zetten haar af op weg naar huis). Dat was leuk voor iedereen en dan vooral voor Marie en Aafje. Nu konden ze zich wat beter weren tegen de jongens. ’s Avonds rond de vuurput werd er wel steeds verbroederd bij een rondje marshmallow ("shamallow" in 't schoon frans).
De laatste week werd goed ingezet met de smid die zijn goedkeuring kwam geven aan de nieuwe plannen voor de schouw. Tegen Pasen volgend jaar is het inzetstuk klaar. We zijn vanaf nu in blijde verwachting…
Voor de rest van de week trachtten we zoveel mogelijk zorg te dragen voor Joke en de drie tieners nu Sjoerd in Paray in het ziekenhuis lag. De eerste dagen waren alles behalve aangenaam voor Sjoerd. Hij moest de hele tijd plat liggen met zelf geen hoofdkussen om zijn hoofd wat te ondersteunen.
Ik las in de krant dat er vlak voor Cormatin, waar vroeger een fietsmuseum en nadien een museum voor loopgraven-kunst was (nu verhuisd naar Sivignon), een pottenbakkerscollectief gevestigd was. Daar wilden we toch eens heen temeer daar Corinne Betton, waar we vroeger reeds wat porselein van kochten, ook lid is van het collectief. Er was een tijdelijke tentoonstelling die heel erg de moeite was en een mooie koop-collectie. We hebben een set van vier theekopjes gekocht van Corinne Betton en een paar werken uit de tijdelijke tentoonstelling. Die draaide rond het thema van potten bakken met uitsluitend natuurlijke materialen (klei, pigmenten, etc…) van 50km in het rond. Een uitdaging die enkele hele mooie resultaten opleverde.
Nadien bezochten we de tuinen van het kasteel van Cormatin. Het is niet de eerst keer en het zal zeker niet de laatste keer zijn. Een bezoek van de binnenkant van het kasteel is voor liefhebbers meer dan de moeite maar in de tuinen en enkele bijgebouwen kan je met een tuin-ticket toch makkelijk een halve dag rondwandelen. Het is een schoolvoorbeeld van de klassieke franse tuinarchitectuur.
De laatste dagen zijn altijd wat speciaal. Je maakt je laatste wandeling waar je dan zoveel mogelijk impressie tracht op te nemen, je doet je laatste werkjes alsof je een achterstand in te halen hebt (zoals het verwijderen van de klimop uit de gracht)
en je gaat het hele huis nog eens door om de veranderingen een laatste maal vast te leggen.
En dan… terug naar huis met spijt en tegenzin, maar vooruitkijkend naar de herfst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten