Zomer 2015: tweede week

Als er één natuurfenomeen deze zomer kenmerkt is het wel de uitzonderlijke hitte en droogte. Binnen konden we het best menselijk houden, maar buiten voelde je de hitte zo op je neervallen. Enkel in de vroege ochtend was het aangenaam buiten, nadien was het zoeken naar schaduw of binnen de koelte opzoeken.

Deze week moesten we toch wel beginnen werken: er stonden nog een hoop puinzakken in de kelder en er lag nog een hele berg puin in de slaapkamer van de laatste werkweek met Frank. Daar waren we een tijdje zoet mee. Het blijft zwoegen met die puinzakken. We zullen het nooit gewoon worden…

Als welgekomen rustpunt kregen we Mie en Alexander op bezoek. Ze waren het eerst jaar al eens op bezoek geweest toen het hele leven in het huis zich nog in een en dezelfde kamer afspeelde. Intussen zijn we aan de derde en vierde kamer bezig. Wij zien de vooruitgang met kleine passen, maar voor Mie en Alexander was de overgang groot. Met Alexander (Hinkelspel) ging ik op bezoek bij de geitenboer. Het werd een boeiend gesprek tussen twee biologische kaasmakers en uitnodigingen werden uitgewisseld. De dochter van LeDu studeert in Lille. Vanuit Lille is Gent maar een boogscheut...

Er was metselwerk nodig om het gat tussen de slaapkamer en de zolder te dichten en er moest dus om grof zand gereden worden. 400kg zand… dat klinkt veel maar het zou er deze zomer volledig doorgaan, enkel en alleen aan het dichtmetselen van het gat en misschien 15 vierkante meter kalkbezetting. We gaan zeker zoveel, of meer, nodig hebben voor het bezetten van de muur “en pierres vue”. Dat is een werkje voor de herfst (of voor de lente volgend jaar).
Om het gat naar de zolder te dichten moesten we in twee richtingen werken. Eerst langs de kant van de zolder het gat verkleinen en opmetselen en dan langs de kant van de slaapkamer met een verschillende lagen kalkspecie effenen. Werken langs de kant van de zolder was allesbehalve eenvoudig. Om aan het gat in de muur te geraken moest ik op handen en voeten en met emmers specie op een gammel platform klauteren. Aangenaam is anders...
Het raampje tussen de slaapkamer en de zolder, een vroeger buitenraam, heb ik enkel geïsoleerd met 20cm houtwol en 4cm kurk en dan met een passend stuk Fermacel afgewerkt. Daar komt dan nog een laagje kalkspecie op. Zo blijft er een nis van ongeveer 50cm diep. Toen ik het raampje dichtmaakte voelde ik zo de hete lucht van op zolder de slaapkamer binnenstromen. De isolatie van het dak in de nieuwe slaapkamer deed dus duidelijk zijn werk. Na de metselwerken zal de slaapkamer de hele zomer redelijk fris blijven.

Dit jaar kwamen Stan en Filip nog eens langs op hun terugweg van Italië. Het was intussen al twee jaar geleden sinds hun vorig bezoek. Deze keer konden ze maar een nacht blijven overnachten in Cluny. Chiara bleef bij ons slapen. ’s Avonds spraken we af om uit te gaan eten in Auberge Larochette in Bourgvilain. Niet echt een terroir-keuken (zoals het vroeger was) maar wel heel verzorgd en lekker. Hopelijk blijven Stan en Filip de volgende keer wat langer zodat we eens een paar bezoeken aan wijnbouwers kunnen regelen…

Op het einde van de week heeft het dan toch een eerste keer kort geregend, voldoende om toch eens de vuurput uit te proberen?

Pascale had in het jaarlijks “wat te doen in Saône&Loire?” boekje een interessante wijnroute gevonden. Gedurende een heel weekend hielden verschillende wijndomeinen in en rond Couches open deuren. Voor vijf euro kan je overal vrij proeven en kreeg een mooi glas cadeau. We selecteerden twee van de vier dorpjes waar de wijnboeren op wandelafstand lagen en gingen aan de slag. De wijn was lekker en de prijzen heel democratisch. Geen grote (lees: dure) Bourgogne wijnen, maar zeer lekkere wijn voor alledag. We keerden dan ook met een koffer vol wijn terug naar huis.
Bij een wijnbouwer die naast lekkere rode en witte ook rosé verkocht vroeg ik terloops of rosé in Bourgogne toch geen toegeving aan het toerisme was. De mens was een klein beetje op zijn teen getrapt en sleurde me figuurlijk mee naar een wand vol prijzen die hij voor zijn rosé had gekregen. Zijn vader en grootvader maakten ook al rosé en toen we de wijn mochten proeven viel hij ons zo in de smaak dat we zonder enig schuldgevoel 12 flessen kochten. Zelfs Pascale, die zelden voor rosé zal kiezen, was verkocht. Tegen het einde van de zomer was de helft van onze voorraad al op. Een lekkere zomerwijn bij eenvoudige, zomerse gerechten. We hebben weer iets bijgeleerd. Ze gaan ons daar nog zien, in Couches.